Gilorious

Nadat we hadden genoten van de prachtige omgeving van ‘Kuta’ (Lombok) was het tijd voor drie (ze zeggen) paradijsjes.
Vanaf ‘Kuta’ hebben we ‘Perama’ gebeld, die ons vervolgens de volgende dag vroeg met de bus op kwam halen. De bus heeft ons netjes in ’Senggigi’ afgezet vanwaar we op de boot zouden stappen richting ‘Gili Trawangan’. We moesten een uurtje wachten bij de office van ‘Perama’. Aangezien we veel te vroeg werden opgehaald in ‘Kuta’ hadden we geen tijd meer om te ontbijten (de kok sliep tenslotte nog...). Daarom hebben we in het uurtje dat we moesten wachten een heerlijk ontbijtje gegeten in een café om de hoek.
Om 10.00u werden we met een groepje richting de motorboot gebracht. Binnen een uurtje zetten we vervolgens voet aan wal op ‘Gili Trawangan’! ‘Gili Trawangan’ is één van de populaire ‘Gili-eilandjes’. Van die drie eilandjes is dit het drukst bezochte eiland. Op de ‘Gili’s’ mogen geen auto’s of motorbikes komen, alleen fietsen en paard met wagen zijn er toegestaan.
Het is dat we zo snel vaarden, maar vanuit het bootje kon je bijna de bodem van de oceaan zien. Het water was zo ontzettend helder! En dan het strand….echt ontzettend wit! Dit beloofde een paar mooie dagen te worden! Eerst maar eens op zoek naar een goede accommodatie. Na veel verschillende bungalows te hebben bekeken kozen we voor een kamer met een groot wit bed en een openlucht badkamer (open air kakken!). Daarnaast zat deze accommodatie aan een leuk stukje strand en was er een beachbar op kruipafstand! Gelijk hebben we de bikini en zwembroek aan getrokken en zijn we op de bedden van de beachbar aan het strand gaan liggen. Naast ons lag een ander Nederlands stel, Michelle en Rogier, waar we al snel mee aan de praat raakten. Ook zij waren net aangekomen en waren op één van de bedden geploft. Tot het begin van de avond hebben we gezellig zitten kletsen en besloten dan ook om met z’n vieren een hapje te gaan eten. Eerst even kort opfrissen. In de bungalow de kleding op de grond geploft en met de witte kontjes de openlucht badkamer in gehuppeld. De kraan opengedraaid en…al proestend weer uitgezet. Denk je even lekker af te spoelen na een dagje aan de zee, komt er zout water uit de kraan! Blijkt dat bijna alle accomodaties op het eiland (op enkele zeer prijzige na) water uit de zee gebruiken. Het verse water moet anders vanaf ‘Lombok’ komen en dat maakt het veel duurder. We moeten echter toegeven…na een paar dagen weet je niet beter! Deze douchesessie duurde hierdoor veel langer dan verwacht en dus zijn we als de wiederweerga in ‘schone’ kleding gesprongen en richting onze date gelopen. Nadat we vele ‘luxere’ eettentjes hadden afgeslagen zijn we op vier heerlijke plastic stoelen geploft. We hadden het marktje met de lokale gerechten ook hier weten te vinden! Het eten was weer om je vingers bij af te likken. Dit zou waarschijnlijk onze vaste eetstek worden!
Op Gili Trawangan is naast zonnen, zwemmen, lopen, fietsen, eten en drinken vrij weinig te doen. De overige dagen hebben we ons er dus aan overgegeven en heerlijk met Rogier en Michelle op het strand gehangen, wat gegeten, wat gelezen, wat gedronken, de zonsondergang bekeken en soms even de ogen dicht gedaan. ’s Avonds was het tijd voor het marktje met de lekkere gerechten én de ‘openlucht bioscoop’! Op het eiland zijn twee ‘bioscopen’. De ene gedeeltelijk overdekt en de andere in de openlucht. De enige voorwaarde is dat je per film minstens één drankje afneemt. Wij hebben dan ook lekker onderuitgezakt gekeken naar ‘The Hangover 2’. Ondanks dat deze film in Nederland pas net in de bioscopen draait, is hij in ‘Indonesië’ al een tijdje op dvd verkrijgbaar. Een piratenversie weliswaar en dus zaten we met een grote ‘Bintang’ naar een versie, gefilmd met een handycam, te kijken. Zie je ineens de schaduw van een hoofd in beeld, om te gieren toch!? Helaas hebben we niet over de grond gerold van het lachen als bij deel één, maar vermakelijk was de film wel weer.
Wij hadden ons voorgenomen om elk eiland rond te lopen, om op zoek te gaan naar het mooiste plekje. ‘Gili Trawangan’ is het grootste eiland en in twee uurtjes loop je het eiland rond. Ondanks dat ‘Trawangan’ bekend staat als partyeiland (door de vele barretjes en enkele discotheken) heb je ook nog hele mooie stille plekjes waar (op dit moment) nog bijna niemand komt. Ook heb je wat accommodaties waar je lekker je rust kunt pakken als je geen zin hebt om in de hoofdstraat te zitten. Helaas werd er op één van deze mooie stukjes ook alweer een groot luxe resort uit de grond gestampt, dus het rustige zal van korte duur zijn.

Na een aantal dagen vonden wij het tijd om de andere twee eilandjes maar eens te gaan bekijken. We hebben met Michelle en Rogier weer een lekkere avondmaaltijd naar achter gewerkt en de volgende ochtend om 09.30u het bootje gepakt richting ‘Gili Meno’.

‘Gili Meno’ staat bekend om zijn rust. Hier vind je geen drukke feesten, stampende kroegen en lallende mensen. Hier vind je een aantal toeristen (van het eeuwige Zen-soort, ‘voel-uw-huid-en-ontspan-uw-anus’), rust, lokalen én spinnen! Vanuit ‘Gili Trawangan’ was het een kleine 20 minuten varen naar ‘Gili Meno’. Het lijkt alsof je van het ene eiland naar het andere kunt spugen, waarschijnlijk kan dit ook wel, maar door de sterke stroming én omdat het bootje om het rif heen moet doet hij er wat langer over. En probeer niet naar de overkant te zwemmen, want de stroming van het water is ontzettend sterk! Er schijnen al een aantal toeristen te zijn verdronken in de afgelopen jaren…
Tijdens deze korte tocht heeft Lau zelfs nog een schildpad vlakbij de boot gespot! Deze kwam even boven voor een beetje lucht en dook daarna weer onder. Welkom heten op zijn schildpads!
Ook op ‘Meno’ moesten we op zoek naar een leuke accommodatie. We kregen verschillende aanbiedingen, maar niets kon ons op dat moment nog overtuigen. We hadden besloten nog één accommodatie te bekijken en dan een keuze te maken (ondertussen hadden we al driekwart van het eiland afgestruind met tas…). Met de laatste accommodatie hadden we geluk! Er waren net nieuwe bungalows gebouwd vlakbij het strand. De bungalows waren nog heerlijk schoon met een onwijs leuke openlucht badkamer, uiteraard wel weer met koud en zout water. De bungalows aan het strand waren Rp. 300.000 en de man probeerde ons met man en macht daar in te krijgen. Twee stappen verder was de boven beschreven bungalow voor de helft van de prijs. De keuze was snel gemaakt! Die dag hebben we gelijk de omgeving verkend en daarmee ook gelijk het eiland rondgelopen. Wat een rust heb je hier! Het was inderdaad een ontzettend verschil met de overkant.
Op ‘Gili Meno’ schijn je ontzettend goed te kunnen snorkelen. We hebben daarom de volgende dag twee snorkelsets gehuurd en zijn naar één van de drie aangeschreven snorkelplaatsen gegaan. Je kunt het beste ´s ochtends snorkelen, omdat het in de middag eb wordt. Je hebt dan de kans dat je niet meer goed terug naar het land komt of dat je jezelf lelijk open haalt aan het koraal. Onze eerste poging was nog wat onwennig. Je moet ook goed rekening houden met de stroming. Voordat je het weet zit je midden op zee! Wel werden we gelijk door een andere snorkelaar geattendeerd op een redelijk grote schelp. De tweede keer dat we het water indoken pakte gelijk goed uit. Lau dacht een rots, nee een schildpad…..een rots, nee een schilpad……..een rots, NEE een schildpad(!) te zien. Als een speer schoot ze naar Nick om hem aan zijn arm mee te sleuren, waarbij ze nog net geen slok zeewater naar binnen kreeg. Heel langzaam kwam de schildpad voorbij gezwommen, wat een geweldige beesten zijn dat! Aangezien we vrij laat waren begonnen hebben we nog wat rond gezwommen en prachtige gekleurde visjes en grote rotsen vol met koraal gezien. Naast al dit moois kwam Sebastiaan (lees: krab) ons ook nog even gedag zeggen! Voor de gelegenheid had hij ook nog even zijn schelp op zijn rug gebonden! Daarna was het echt tijd om terug te gaan, omdat we anders vast zouden komen te zitten. Die middag hebben we nog na zitten kletsen over de ene prachtige schildpad en over waar we morgen wilden gaan snorkelen. Verder hebben we heerlijk in één van de rieten hutjes aan het strand gehangen en het zoveelste boek uitgelezen. Aan het eind van de middag is het rif blootgesteld aan de zon en blijft er op sommige plaatsen nog maar een klein laagje water over. In dit water kun je dan allemaal kleine diertjes spotten, van zeesterren, zeeslakken tot Sebastiaan!

De volgende dag was het dus tijd voor een nieuwe stek! Op deze plaats ga je voor de hoek van het eiland het water in, probeer je naar de rand van het koraal te zwemmen en laat je je meenemen door de stroming de hoek om. Daar zwem je dan rustig weer richting de kant, zodat je niet op ‘Gili Trawangan’ belandt. Na wat rek en strek oefeningen (daar begint men de dag mee op dit eiland) waren we er helemaal klaar voor. We hadden de lat natuurlijk hoger gelegd, vandaag wilden we weer een schildpad zien en als het even kon ook een haai. We doken met z’n tweeën het water in en een paar seconden later knijpt Lau Nick in zijn arm want….daar zwemt een schildpad!! Wiieeehooeee Daar hadden we er weer eentje. Deze was echt enorm en liet zich ook met de stroming mee nemen. Ondertussen dook hij een paar keer naar het koraal of de bodem om een lekker hapje op te halen. We zijn een tijdje mee gezwommen en daarna op zoek gegaan naar andere visjes. Deze plaats was echt heel mooi om te snorkelen. Super veel verschillende soorten gekleurde visjes van verschillende grootte. Die dag zijn we drie keer gaan snorkelen en drie keer hebben we een schildpad gezien! Daarnaast hebben we op de snorkelplek waar we de dag ervoor zijn geweest heel mooi koraal gevonden aan de rand van de afgrond. Meneer Haai heeft ons echter in de steek gelaten die middag…
Na drie dagen op ‘Meno’ te zijn geweest wilden we ook nog ‘Gili Air’ bekijken (we waren er nu toch!). Aangezien er geen ATM’s zijn op ‘Gili Meno’ en ‘Gili Air’ en ons geld echt wel begon op te raken, was het tijd om afscheid te nemen van ‘Meno’. We wilden tenslotte wel nog de boot kunnen betalen om de eilanden te verlaten.

De boottocht van ‘Gili Meno’ naar ‘Gili Air’ duurt ook ongeveer 20 minuten. ‘Gili Air’ vormt de middenweg tussen ‘Gili Trawangan’ en ‘Gili Meno’. We hadden gehoord van een goedkope accommodatie (één van de weinige op de eilanden). We wisten dat de eigenaar vaak bij de bootlanding staat om mensen op te pikken. Wij hoefden dus alleen maar de naam van de accommodatie te noemen en hij stapte uit het niets naar voren. Via een binnendoorweggetje leidde hij ons richting zijn bungalows. Hij had er in totaal vier. Het was heel erg basic, maar je betaalde dan ook maar Rp 90.000 voor een kamer inclusief ontbijt. Prima! Het was een ware homestay, want vrouw, zus en ouders stonden te popelen om je een lekker kopje thee of koffie aan te bieden (waar hebben we dit eerder gehad…?). Nadat we (natuurlijk) het eiland waren rondgelopen waren we er over uit. Het heeft niet de gezelligheid van ‘Gili Trawangan’, maar ook niet de rust van ‘Gili Meno’ en vormt daardoor een goede middenweg. Wij vonden het echter allemaal ‘net niet’. Door ons wordt ‘Gili Air’ dan ook bestempeld als de minste van de drie. Misschien zou ons oordeel anders zijn geweest als we ‘Air’ eerst hadden bezocht en dan pas de andere eilanden. In deze volgorde voegde het niet veel toe en was het eiland het minst spannend. Aangezien we echt wel blut waren en gewoon lekker wilde eten die avond zijn we langs ‘Perama’ gegaan om de boot richting ‘Bali’ te boeken. Helaas moesten we de medewerker mededelen dat we het bedrag niet vooraf konden betalen, omdat we het geld niet hadden. Aangezien we al vaker met ‘Perama’ hadden gereisd wisten we dat we eventueel ook in ‘Senggigi’ konden betalen. Dit was dan ook geen probleem. We hoefden alleen Rp. 50.000 borg te betalen, zodat zij zeker wist dat wij zouden komen. Dat konden we nog net missen! Die avond hebben we heerlijk aan het strand een visje gegeten (verse tonijnsteak!) met een prachtige volle maan voor onze neus. We hebben nogmaals alle ‘Gili’s’ aan ons voorbij laten gaan en geconcludeerd dat het alle drie ware paradijsjes zijn!

De volgende ochtend zaten we om 07.00u in het bootje richting ‘Bangsal’ (Lombok). Vanuit daar zouden we door ‘Perama’ worden opgehaald en naar ‘Senggigi’ worden gebracht. Vervolgens stond een bootreis van 2,5 uur op het programma richting ‘Bali’. Op ‘Bali’ aangekomen zouden we alleen nog met de bus richting ‘Tulamben’ worden gebracht. Het was tijd om het wrak ‘The Liberty’ onder water te gaan bekijken!


De foto's zijn te vinden op: https://picasaweb.google.com/113894730778458856833/IndonesieDeGiliS?authkey=Gv1sRgCIq2mNSY5s2inAE#

Niet alle foto's staan er op, maar ze worden zo snel mogelijk aangevuld!