Tegen de stroom in
Door: nickenlau
Blijf op de hoogte en volg Nick en Lau
03 Juni 2011 | Indonesië, Senggigi
‘Indonesië’, een land bestaande uit alleen maar eilanden. Zeventien duizend om precies te zijn. Duizenden teveel voor ons bezoek aan dit land. Er moesten dus keuzes gemaakt worden. Na veel wikken en wegen (want alles is zo leuk!), hebben we besloten om de 1,5 maand dat we dit land aandoen, ‘Bali’, ‘Lombok’ en ‘Java’ aan te doen. Meer is simpelweg niet mogelijk, omdat het goedkope transport (onze klasse) over water gaat met niet al te snelle boten!
Na de verademing dat ‘Ubud’ heette, vonden we het tijd om eerst de oversteek naar ‘Lombok’ te maken. Eenmaal terug op ‘Bali’ zouden we dan enkele plaatsen in het noorden aandoen, voordat we verder zouden reizen naar ‘Java’. Vanaf ‘Bali’ zijn er welgeteld twee vertrekpunten en een handjevol mogelijkheden om het volgende eiland aan te doen. Wij kozen voor de diensten van transportbedrijf ‘Perama’. Deze organisatie heeft haar eigen boten en onze ervaring met haar bussen was echt goed! Daarnaast zat de busreis van ‘Ubud’ naar ‘Padang Bai’, waar de boot vertrekt, bij de prijs inbegrepen. In totaal waren we nu iets meer kwijt dan met de lokale ferry, die net als ‘Perama’ de oversteek maakt in zo’n 4-5 uur, maar zouden we wel afgezet worden in ‘Senggigi’ en niet in het zuiden bij ‘Lembar’. Als laatste heeft ‘Perama’ een goede naam in ‘Indonesië’ en waren we er op deze manier zeker van dat we niet al hozend de overkant hoopten te halen!
De bus vertrok vanuit ‘Ubud’ rond een uurtje of 09:00u. Twee en een half uur later kwamen we aan in ‘Padang Bai’, waar we nog een tijdje hebben gewacht. Dit gaf het aangesloten restaurant de mogelijkheid om alle passagiers even wat borden nasi aan te smeren! Rond 13:00u was het dan zover en liepen we met een mannetje of twintig richting de haven. Daar lag een klein motorbootje klaar die ons uiteindelijk naar het grotere schip bracht. Eenmaal op het schip werd je bagage veilig opgeborgen in het benedendek waarna je mocht gaan en staan waar je wilde. Wij namen plaats op een matje op het achterdek! Toen we ‘Bali’ eenmaal achter ons hadden gelaten en de vulkaan ‘Agung’ in de wolken verdween, passeerde de boot nog enkele eilandjes, voordat we echt helemaal alleen op zee waren. De tocht duurde enkele uren en onderweg werden we door de bemanning nog getrakteerd op een lekker lunch van rijst en pikante kip! Ver in de namiddag doemde er ineens drie kleine eilandjes aan de horizon op: de ‘Gili-eilanden’! Van tevoren wisten we dat we eerst deze eilandengroep aan zouden doen, voordat we naar ‘Senggigi’ zouden doorvaren. Wat meer onverwachts was het feit dat het al ging schemeren toen we nog niet eens het eerste eiland, ‘Gili Trawangan’, hadden bereikt. Een vlugge blik op de klok leerde ons dat het al bijna 18:30u was en ons was verteld dat we rond 18:00u ‘Lombok’ zouden bereiken. Iets ging dus niet volgens plan! Toen we uitleg bij de schipper gingen halen, was het antwoord kort maar overtuigend. De stroming was deze dag gewoon te sterk, waardoor we wat vertraging hadden opgelopen. Toen alle bezoekers van ‘Trawangan’ van de boot af varen, vaarde de schipper eerst naar ‘Meno’ en ‘Air’, voordat we koers zette richting ‘Senggigi’. Dit gebeurde echter in zo’n breed tijdsbestek, aangezien de passagiers van de grote boot met een klein motorbootje op het eiland worden afgezet en de grote boot wacht tot de kleine terug is, dat we uiteindelijk op het zand van ‘Senggigi’ strandden toen de klok 20:30u aangaf! Dat was ruim 7 uur nadat we (met de boot) vertrokken waren! Gelukkig hadden we voordat we opstapten alvast een accommodatie geboekt, zodat we niet nog met de tas op de rug hoefden te zoeken. Aangezien we de laatste gasten aan boord waren, werden we zelfs voor de deur afgezet! Moe en hongerig liepen we de accommodatie binnen, waar we hartelijk werden ontvangen met ‘Mister Nick!’. Altijd fijn als je herkend wordt!! We waren er zo klaar mee die dag dat we zelfs over de smerigheid en te hoge prijs van de kamer ons mond hebben gehouden. Na een lekker dinertje zijn we dan ook (volledig ingepakt) direct naar bed gegaan. Echt lekker hebben we echter niet geslapen, want het bed was smerig en de veren stonden in je rug. Daarnaast hadden we beide het gevoel dat er in het donker beestje over ons heenliepen. Toen we de volgende ochtend een kakkerlak op ze rug naast ons bed zagen liggen, wisten we genoeg. Hier zouden we niet nog langer blijven! Met gierende banden zijn we dan ook uit deze accommodatie vertrokken. Eenmaal in de hoofdstraat zagen we dat zowel links als rechts genoeg andere mogelijkheden om te slapen waren geweest. Gister hadden we echter niet meer de fut om te zoeken…
Die ochtend hebben we direct de bus gepakt naar ‘Mataram’, de hoofdstad van het eiland ‘Lombok’. Als toerist heb je hier eigenlijk helemaal niets te zoeken, behalve als het om je visum gaat. Omdat we 1,5 maand in ‘Indonesië’ willen blijven en slechts een maandvisum hebben ontvangen bij binnenkomst, moesten we een bezoek aan deze stad brengen. Dit hadden we ook op het vliegveld van ‘Denpasar’ kunnen doen, maar daar schijnt het twee weken te duren voordat je het papiertje in handen hebt, waarbij je meerdere keren terug moet komen. Een ander mogelijkheid is een flink bedrag aan een lokaal kantoortje betalen en hun het voor je laten regelen. Aangezien in ‘Mataram’ (helemaal) niet zoveel toeristen komen, kun je een verlenging van het visum hier in twee werkdagen regelen. Dag 1 is aanvragen en dag 2 betalen en ophalen. Dat leek ons wel wat!
We hebben hier geen foto's van gemaakt, dus geloof ons maar op ons woord :-)
Na de verademing dat ‘Ubud’ heette, vonden we het tijd om eerst de oversteek naar ‘Lombok’ te maken. Eenmaal terug op ‘Bali’ zouden we dan enkele plaatsen in het noorden aandoen, voordat we verder zouden reizen naar ‘Java’. Vanaf ‘Bali’ zijn er welgeteld twee vertrekpunten en een handjevol mogelijkheden om het volgende eiland aan te doen. Wij kozen voor de diensten van transportbedrijf ‘Perama’. Deze organisatie heeft haar eigen boten en onze ervaring met haar bussen was echt goed! Daarnaast zat de busreis van ‘Ubud’ naar ‘Padang Bai’, waar de boot vertrekt, bij de prijs inbegrepen. In totaal waren we nu iets meer kwijt dan met de lokale ferry, die net als ‘Perama’ de oversteek maakt in zo’n 4-5 uur, maar zouden we wel afgezet worden in ‘Senggigi’ en niet in het zuiden bij ‘Lembar’. Als laatste heeft ‘Perama’ een goede naam in ‘Indonesië’ en waren we er op deze manier zeker van dat we niet al hozend de overkant hoopten te halen!
De bus vertrok vanuit ‘Ubud’ rond een uurtje of 09:00u. Twee en een half uur later kwamen we aan in ‘Padang Bai’, waar we nog een tijdje hebben gewacht. Dit gaf het aangesloten restaurant de mogelijkheid om alle passagiers even wat borden nasi aan te smeren! Rond 13:00u was het dan zover en liepen we met een mannetje of twintig richting de haven. Daar lag een klein motorbootje klaar die ons uiteindelijk naar het grotere schip bracht. Eenmaal op het schip werd je bagage veilig opgeborgen in het benedendek waarna je mocht gaan en staan waar je wilde. Wij namen plaats op een matje op het achterdek! Toen we ‘Bali’ eenmaal achter ons hadden gelaten en de vulkaan ‘Agung’ in de wolken verdween, passeerde de boot nog enkele eilandjes, voordat we echt helemaal alleen op zee waren. De tocht duurde enkele uren en onderweg werden we door de bemanning nog getrakteerd op een lekker lunch van rijst en pikante kip! Ver in de namiddag doemde er ineens drie kleine eilandjes aan de horizon op: de ‘Gili-eilanden’! Van tevoren wisten we dat we eerst deze eilandengroep aan zouden doen, voordat we naar ‘Senggigi’ zouden doorvaren. Wat meer onverwachts was het feit dat het al ging schemeren toen we nog niet eens het eerste eiland, ‘Gili Trawangan’, hadden bereikt. Een vlugge blik op de klok leerde ons dat het al bijna 18:30u was en ons was verteld dat we rond 18:00u ‘Lombok’ zouden bereiken. Iets ging dus niet volgens plan! Toen we uitleg bij de schipper gingen halen, was het antwoord kort maar overtuigend. De stroming was deze dag gewoon te sterk, waardoor we wat vertraging hadden opgelopen. Toen alle bezoekers van ‘Trawangan’ van de boot af varen, vaarde de schipper eerst naar ‘Meno’ en ‘Air’, voordat we koers zette richting ‘Senggigi’. Dit gebeurde echter in zo’n breed tijdsbestek, aangezien de passagiers van de grote boot met een klein motorbootje op het eiland worden afgezet en de grote boot wacht tot de kleine terug is, dat we uiteindelijk op het zand van ‘Senggigi’ strandden toen de klok 20:30u aangaf! Dat was ruim 7 uur nadat we (met de boot) vertrokken waren! Gelukkig hadden we voordat we opstapten alvast een accommodatie geboekt, zodat we niet nog met de tas op de rug hoefden te zoeken. Aangezien we de laatste gasten aan boord waren, werden we zelfs voor de deur afgezet! Moe en hongerig liepen we de accommodatie binnen, waar we hartelijk werden ontvangen met ‘Mister Nick!’. Altijd fijn als je herkend wordt!! We waren er zo klaar mee die dag dat we zelfs over de smerigheid en te hoge prijs van de kamer ons mond hebben gehouden. Na een lekker dinertje zijn we dan ook (volledig ingepakt) direct naar bed gegaan. Echt lekker hebben we echter niet geslapen, want het bed was smerig en de veren stonden in je rug. Daarnaast hadden we beide het gevoel dat er in het donker beestje over ons heenliepen. Toen we de volgende ochtend een kakkerlak op ze rug naast ons bed zagen liggen, wisten we genoeg. Hier zouden we niet nog langer blijven! Met gierende banden zijn we dan ook uit deze accommodatie vertrokken. Eenmaal in de hoofdstraat zagen we dat zowel links als rechts genoeg andere mogelijkheden om te slapen waren geweest. Gister hadden we echter niet meer de fut om te zoeken…
Die ochtend hebben we direct de bus gepakt naar ‘Mataram’, de hoofdstad van het eiland ‘Lombok’. Als toerist heb je hier eigenlijk helemaal niets te zoeken, behalve als het om je visum gaat. Omdat we 1,5 maand in ‘Indonesië’ willen blijven en slechts een maandvisum hebben ontvangen bij binnenkomst, moesten we een bezoek aan deze stad brengen. Dit hadden we ook op het vliegveld van ‘Denpasar’ kunnen doen, maar daar schijnt het twee weken te duren voordat je het papiertje in handen hebt, waarbij je meerdere keren terug moet komen. Een ander mogelijkheid is een flink bedrag aan een lokaal kantoortje betalen en hun het voor je laten regelen. Aangezien in ‘Mataram’ (helemaal) niet zoveel toeristen komen, kun je een verlenging van het visum hier in twee werkdagen regelen. Dag 1 is aanvragen en dag 2 betalen en ophalen. Dat leek ons wel wat!
We hebben hier geen foto's van gemaakt, dus geloof ons maar op ons woord :-)
-
16 Juni 2011 - 07:12
Arco:
Leuk dat je herkend wordt Nick maar..., wat minder als je naam uiteindelijk aan kakkerlakken wordt gekoppeld... ;-)
Als je dit weer meemaakt, blijkt dat 'Monster' toch niet zo monsterlijk was.
Lieverds, geniet van jullie 'laatste' maand!!!
Volgende maand, op precies deze datum, mogen we jullie weer in onze armen sluiten.
Wij kijken hier naar uit!!
Kuzz MaPa -
16 Juni 2011 - 08:13
Rachel:
Lieve Nick en Lau,
Ja zulke nachtjes zul je er altijd tussen houden! Ben benieuwd hoe jullie Indonesië beleven & naar jullie volgende avonturen! Hou alles nog steeds bij hoor.
Ik krijg vandaag de uitslag van m'n examen op Mitchel z'n verjaardag!! Hopelijk stap k net als jullie een jaar geleden op het vliegtuig!
Veel plezier nog. Dikke kus xxxx -
16 Juni 2011 - 09:13
Mam(ster):
Hey daar,
Geen foto's en een niet zo leuke ervaring op dit eiland. Ik weet zeker dat het snel anders zal zijn. Even aanpassen aan de snelheid en instelling van deze cultuur na Australië, dat zal even moeten wennen.
Wij gaan vanavond aan de borrel en zullen ook met jullie proosten.
Tot sssnelll,
Dikke kus -
16 Juni 2011 - 15:55
Omi En Opi:
Op facebook heb ik mijn verhaal al gedaan, want ik kon aanvankelijk niet scrollen naar dit item, maar nogmaals een foto van een kakkerlak had ik wel leuk gevonden Mr. Nick. Bah wat smerig Knuffels voor jullie, Doei
Omi en Opi -
16 Juni 2011 - 16:31
Justin:
He schatjes
Het zijn maaaar k*t kakkerlakken haha, gefeliciteerd mt mitchie allebei! kijk er zo erg naar uit om jullie eindelijkkk weer te zien! En jaja ze is geslaagd hoor!!
Dikke kuss -
16 Juni 2011 - 19:45
Jolande:
Jullie zijn verwend door monster! Hier staat de fiets weer voor de deur. Vlag hangt buiten en we vieren feest. Veel plezier. Knuffel jo -
16 Juni 2011 - 22:06
M&M:
Ze schijnen erg lekker te zijn die K'lakjes, even bakken in de olie beetje zout en peper erbij, kan je die dure reis snel terugverdienen.:-D
Julie hebben nog steed lol zie ik, gefelictreerd met je broer en zwager en je geslaagde nicht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
