Helemaal ontspa-nen

Met behulp van ‘Bali’s & Lombok’s’ meest gebruikte busbedrijf ‘Perama’, bereikten we in zo’n twee uur het artistieke dorpje genaamd ‘Ubud’. Het kantoor, waar de bus stopt, ligt honderden meters buiten het centrum. Bepakt en bezakt en alle lokale middelen van vervoer afwijzend, liepen we een klein kwartiertje later in de hoofdstraat. ‘Monkey Forest Road’ heeft haar naam te danken aan het aangrenzende apenbos, waar toeristen de mogelijkheid krijgen om dicht bij deze slingeraars te komen en ze zelfs te voeren! In de gidsen waren we al gewaarschuwd dat de apen absoluut niet schuw zijn en zonder pardon je tas openen, agressief indien nodig…Het feit dat wij daar liepen met een enorme tas op onze rug en etenswaar in een plastic zakje, gaf een moment van onrust. Gelukkig hadden de apen het druk genoeg met de hordes toeristen die met trossen bananen het park inliepen. Bij het betreden van de hoofdstraat werden we al gelijk benaderd door verschillende guesthouse eigenaren. Bij één van deze guesthouses zijn we binnen gaan kijken. Een klein paadje tussen winkels en restaurants leidde ons naar een binnenplaats met een zwembad. Om dit centrale gedeelte waren drie gebouwen geplaatst met elk vier ruime kamers. We kregen een benedenkamer te zien, welke er prima uitzag. Ook had je een groot terras met een zitje en kwam er warm water uit de kraan (is best een luxe in Indonesië). Al met al een prima adresje en de kosten waren te overzien. Toch gingen we niet meteen op het aanbod in, aangezien we benieuwd waren naar de guesthouses die te midden van de rijstvelden waren gebouwd. Esther had ons in Nederland namelijk lekker gemaakt met de mooie uitzichten vanaf je balkon in de vroege ochtend…dat wilden we voor geen goud missen! Het specifieke adres van ‘Dewi’s’ lag echter niet in de hoofdstraat…Na flink wat stappen lag het guesthouse ook niet in de aangrenzende straat…ruim 2 km later, verschillende vragen aan lokalen en een drijfnat shirt, bereikten we de accommodatie. De locatie was werkelijk prachtig! Echt midden in de rijstvelden geplaatst en vrij afgelegen, zodat je alle rust kon vinden die je zocht. De eigenaar had nog één kamer over en het leek er even op dat we geluk hadden. Toen hij daarna vertelde dat hij slechts een benedenverdieping beschikbaar had, waar het uitzicht niet verder ging dan de achtertuin en hier Rp. 250.000 voor vroeg, gingen we toch twijfelen. We kwamen voor de views en die konden we hier niet krijgen. Daarnaast was de accommodatie meer basic dan degene die we konden krijgen voor minder geld. We hebben uiteindelijk dan ook bedankt en in de omgeving naar een gelijkwaardig guesthouse gezocht. Er staan er genoeg, maar men is er ook goed van bewust wat ze te bieden hebben. Men zakt namelijk niet onder de Rp. 250.000 en blijkbaar hebben ze geen backpackers nodig die de boel tijdelijk goedkoop vullen. Wij vonden dit bedrag te veel en zijn na zeker 1,5 uur uiteindelijk teruggelopen naar het eerste adresje. Daar aangekomen was de kamer beneden al weggegeven. Wel had hij nog een weggestopte kamer over, maar die trok ons eigenlijk niet. Aan de andere kant hadden we ook geen zin om weer te gaan zoeken naar een ander adres. Blijkbaar droop de hopeloosheid van onze gezichten, want ineens was er een bovenkamer vrij. De mensen hadden namelijk wel gereserveerd, maar nog geen borg betaald. Wij konden er dus prima in vond hij…wij vonden het geen probleem! Het was namelijk precies dezelfde kamer als beneden, alleen had je hier een gigantisch balkon, uitkijkend over het zwembad! Terwijl wij nog steeds in trance waren van ons tijdelijk onderkomen, liep de eigenaar naar beneden, terwijl hij liet weten dat het ontbijt tussen 07:00u en 11:00u werd geserveerd. Vanaf het balkon vroegen we hem nog waar we de ontbijtzaal konden vinden. Lachend keek hij naar boven en zei: ‘Just visit us at the office tommorrow, tell me what you want and we’ll serve it on your balcony!’. We waren in het paradijs belandt! Die dag hebben we lekker geluncht bij een lokaal tentje. Het was onze eerste (maar zeker niet laatste) ‘gado gado’ ervaring. Werkelijk heerlijk! De rest van de dag hebben we niet veel meer uitgevoerd, totdat we ons op konden gaan maken voor het avondeten.
De volgende dag hadden we het plan om de omgeving rijk aan haar vele rijstvelden te gaan verkennen. De kaarten in onze gidsen gaven slechts enkele lijntjes aan wat wandelingen zouden moeten voorstellen. Er was niet zo heel veel van te maken! Daarom hebben we even een stop gemaakt bij de ‘Tourist information’. Daar konden ze ons eigenlijk niet veel meer vertellen, maar wel hadden ze een kaart van de omgeving beschikbaar…tegen betaling. Toen ze hem even voor ons opensloeg om te bekijken, hebben we één van de routes in ons geheugen opgeslagen (blijkbaar werkt het allemaal nog redelijk) en uiteindelijk bedankt voor de kaart. We blijven toch backpackers! Zonder problemen vonden we het pad. Slechts een kilometer buiten het centrum, kom je werkelijk niemand meer tegen dan enkele vogels en waterbuffels. Het was werkelijk rustgevend om hier rond te lopen, helemaal na de hectiek van ‘Kuta’. Dit pad nam ons uiteindelijk mee naar een uitgestrekt landschap met niets anders dan rijstvelden. Ondanks dat het verschil in hoogte gering was, waren de verschillende terrassen goed te onderscheiden. Daarnaast leken de lokale boeren het mooi te vinden om hier enkele toeristen tegen te komen, aangezien ze allemaal uitgebreid begonnen te zwaaien als we langskwamen. Dit pad van enkele kilometers leidde ons door de rijstvelden en langs enkele ateliers. Hier hebben we nog leuke gesprekken gehad met schilders en sieradenmakers. Al met al lijken ze zeer geïnteresseerd in jou en treedt de verkoop van spullen helemaal niet op de voorgrond. Dit hebben we weleens anders gezien! Toen we uiteindelijk het volgende dorp bereikten, zijn we omgekeerd en via een andere route teruggelopen naar ‘Ubud’. Bijna terug in het dorp vielen Lau haar ogen op een lief, klein restaurantje midden tussen de rijstvelden. Eenmaal binnen was het groter dan we dachten en hadden ze zelfs een terras met een schitterend uitzicht aangelegd. Hier hebben we op kussens gelegen en genoten van heerlijk salades, volledig vervaardigd uit eigen moestuin. Aangevuld met een kruidentheetje, hebben we daar liggen dagdromen. In de namiddag zijn we teruggelopen naar onze accommodatie en die avond weer gezellig uit eten gegaan. Tijdens het diner besloten we om na twee dagen ‘Bali’ tijdelijk te verlaten en via ‘Padang Bai’ ‘Lombok’ aan te doen. Op de terugweg van ‘Lombok’ naar ‘Java’ zouden we dan het noorden van ‘Bali’ verkennen. Daarom hebben we de volgende morgen via ‘Perama’ de busrit en aansluitende bootreis naar het volgende eiland geboekt. ‘Perama’ heeft namelijk haar eigen boot en ondanks dat je waarschijnlijk iets meer betaald dan een lokale boot, krijg je waar voor je geld en weet je zeker dat je droog de overkant haalt…

De laatste middag in ‘Ubud’ hebben we ons lekker laten verwennen. Behalve haar artistieke bewoners is het dorpje ook beroemd om haar kwalitatieve spa’s! Na wat research kozen we beiden voor een 2 uur durige behandeling in spa ‘SANg’. We zouden een uur volledig gemasseerd worden op de traditionele manier (en gelukkig zit in ‘Indonesië’ de ‘happy-ending’ niet standaard in het pakket), waarna onze huid gescrubd werd en vervolgens werd ingepakt in een dikke laag yoghurt! Na het afspoelen van de zuivel, liep men een warm bad vollopen met rozenblaadjes. Onder het genot van vers fruit en kruidenthee hebben we daar nog heerlijk lopen rimpelen. Wat een verwennerij! Eenmaal weer buiten voelden we ons jaren jonger en totaal ontspannen. We hadden zin in de oversteek naar ‘Lombok’. Ondanks dat het (bij goede weersomstandigheden) zo’n 5 uur duurt, keken we er totaal niet tegenop. De weersvoorspelling was goed, we zouden een lunch krijgen én het schip had een zonnedek en een bar aan boord. Meer heeft een backpacker niet nodig…!



De foto's zijn te vinden op:
https://picasaweb.google.com/113894730778458856833/IndonesieUbud?authkey=Gv1sRgCPTNnsn2vZzixAE#