Van 1770 naar Bowen

Na ‘Fraser Island’ verlaten we de ‘Fraser Coast’ en verruilen we deze voor de ‘Capricorn Coast’ en later de ‘Whitsunday Coast’, het thuis van de wereldbekende ‘Whitsunday Islands’.
Onze eerste stop langs de kust is bij ‘1770’, ook wel bekend als de ‘Town of Seventeen Seventy’. De naam van het plaatsje correspondeert met het jaar dat ‘Captain Cook’ zijn tocht langs de oostkust van Australië maakte en alles om hem heen een naam gaf. Thuis, maar ook tijdens de reis, hadden we van verschillende personen gehoord dat dit een plaats is die je bezocht moet hebben (het is een paradijs!). Dat moesten we natuurlijk met eigen ogen zien. Zonder veel moeite vonden we een camping op zo’n 4 km van het centrum. Omdat we laat in de middag aankwamen, besloten we om niet meer naar het centrum te lopen. In plaats daarvan brachten we een bezoek aan het naastgelegen strand en zouden we in de ochtend het stadje bezoeken. Het strand was geheel uitgestorven en diende die dag als heuse windvanger. Het feit dat onze handdoekjes bij het neerleggen er al vandoor gingen en de schoonheid van het strand ook te wensen overliet, deed ons terugkeren naar de camper. Daar hebben we uit de wind nog geruime tijd in het zonnetje gezeten.
De volgende morgen zijn we met ‘Monster’ het centrum ingereden. Nou over ‘centrum’ kun je eigenlijk niet echt praten. Twee keer knipperen met je ogen en je bent er doorheen, want meer dan vijf huizen is het niet. Bij toeval zagen we een koffiebar, waar we met uitzicht over de baai een cappuccino hebben gedronken. Toen we daar zo zaten vroegen we ons af of wij ons nu vergist hadden in het stadje of dat iedereen die we gesproken hadden een andere kijk op ‘het paradijs’ heeft. Na het bakkie pleur zijn we dan ook met gierende banden uit het plaatsje gereden. (Later begrepen we van andere Nederlanders dat we voor het mooie gedeelte nog iets verder door hadden moeten rijden. Daarnaast kon je op de heuvel (wel gezien, maar niet opgereden) een mooie wandeling doen). Zo dicht bij ‘paradijs’ zijn en het dan toch niet vinden. Ach ja, ‘Monster’ was allang blij dat ze de heuvel niet opmoest…

Het ‘paradijs’ hoopten we nu te vinden in ‘Yeppoon’. Vanaf dit plaatsje, op een paar kilometer van ‘Rockhampton’, was het namelijk mogelijk om een bezoek te brengen aan ‘Great Keppel Island’. Na een nacht op een slechte camping (weliswaar aan het strand, maar veel te duur voor de aangeboden faciliteiten) vonden we een superleuke plek bij nog leukere eigenaren. Op deze plek liepen we ook het Nederlandse stel, Wendy en Sander, uit ‘Sydney’ tegen het lijf. Bleek dat ze nagenoeg dezelfde weg afgelegd hadden! Op deze camping boekten we ook onze tickets voor de oversteek naar het eiland. Niet veel reizigers stranden in ‘Yeppoon’ en slechts één operator maakt de oversteek naar het eiland. Dit resulteert in vrij hoge ferryprijzen, maar de getoonde foto’s beloofden veel goeds! De dag dat we de tickets boekten was er een strakblauwe hemel en de koperen ploert deed volop zijn werk. Dit voorspelde veel goeds voor morgen!
Bij het ontwaken was er toch wat bewolking boven het eiland geslopen. De tickets hadden we echter al vastgelegd en dus hoopten we maar het beste voor de oversteek. Aangekomen op het eiland kon je zoeken naar een aanlegsteiger totdat je een ons woog! Later bleken we die ook niet nodig te hebben, want de schipper schoof zijn ferry gewoon het land op! Daar stapten we, met nog een aantal anderen, van de boot af en hadden we de rest van de dag voor onszelf. Ondanks de bewolking was het water helder blauw en voelde het witte zand als zijde tussen de jujubussen. Een korte wandeling over een deel van het eiland leerde ons dat het eiland of getroffen was door overstromingen of dat het de afgelopen jaren erg verwaarloosd was. Resorts en hostels op het eiland konden wel een likkie verf en nieuwe wanden gebruiken, grote delen bos was dood en in de koffiebar was de espresso-automaat kapot! Of we in plaats van verse bonen, instant-coffee wilden. (Wat denk je zelf!? Zo’n potje hebben we ook in onze van, daar gaan we niet voor betalen!) Voor de rest van de dag hebben we een goede plek op het strand uitgekozen waar we lekker hebben gelegen. Omdat het rif zo dichtbij het eiland ligt, is het vanaf het strand bereikbaar. Snorkelsets werden dan ook tegen woekerprijzen aangeboden. Dit en het feit dat door de bewolking het zicht toch iets beperkt was, deed ons besluiten om het rif later te ontdekken. Om 15:45u lag de ferry weer op het strand en konden alle dagtrippers weer opstappen. Dertig minuten later stonden we weer op het vasteland en hebben we nog één dag op de camping geslapen.

Enkele kilometers langs de kustlijn bracht ons bij ‘Airlie Beach’, dé uitvalbasis voor trips naar de ‘Whitsunday Islands’. Bij aankomst hebben we de meeste goedkope camping uitgekozen en werden we getrakteerd op een portie ‘you get what you pay for’. Dit complex was deels verwoest door de overstromingen en niet alle plekken waren begaanbaar. De receptie was tijdelijk verhuisd naar een bouwkeet, de faciliteiten waren volledig verroest en de toiletblokken lieten ook te wensen over. Nadat we een plekje hadden uitgezocht, wisten we zeker dat we hier maar één nachtje zouden blijven! Een leuke bijkomstigheid was dat we wederom Wendy en Sander uit ‘Sydney’ en ‘Yeppoon’ tegenkwamen. Zij waren die ochtend aangekomen en stonden enkele meters van onze plek. Die avond zijn we dan ook bij elkaar gekropen en hebben we onder het genot van ‘Stanley’ verhalen over het thuisland en ervaringen in Australië uitgewisseld. Het was erg gezellig en het licht ging dan ook pas uit rond 03:00u.
De volgende dag zijn we naar een duurdere, maar zoveel betere camping gereden. Daarna zijn we stadje ingelopen om bij lokale touroperators even te ‘shoppen’ voor een goedkope trip naar de ‘Whitsunday’s’. Via andere reizigers hadden we gehoord van stand-by prijzen, welke bij mazzel een reductie van 50% kunnen betekenen! Dit bleek in de praktijk echter mooier dan de werkelijkheid, want de stand-by prijzen die er waren, golden voor boten die op dit moment nog in de werf lagen (?). Meer dan een mooi lokkertje op de voorruit was het dus niet! Aangezien we onze zinnen al hadden gezet op het snorkelen over het ‘Great Barrier Reef’ vanuit Port Douglas én omdat we geen mooie aanbieding vonden, besloten we om deze trip over te slaan. In ‘Port Douglas’ gaan we proberen op een ‘snorkel-only’ boot te stappen, waardoor echt de gehele dag gewijd is aan snorkelen over het rif en meereizende duikers of bezoeken aan stranden achterwege blijven.
Op de laatste dag zijn we met de campervan nog even naar ‘Lion’s Lookout’ gereden waar je een prachtig uitzicht had over de baai en de verschillende jachten. De groene eilanden verspreid in het helder blauwe water oogden werkelijk schitterend! Degene die wel een tour doen, komen zeker niet van een koude kermis thuis!

Om toch alvast even in de stemming te komen van het snorkelen, besloten we om nog even een korte stop van zo’n twee dagen te maken in het kleine plaatsje ‘Bowen’. Het stadje ligt op slechts enkele kilometers van haar veel bekendere zusje ‘Airlie Beach’, maar is veelal bekend om zijn geweldige stranden. Veel van deze stranden zijn dan ook genomineerd voor verschillende prijzen. En na het met eigen ogen gezien te hebben, moeten we toegeven dat deze zandstranden inderdaad heel mooi zijn. Voornamelijk de afgelegen strandjes van ‘Grafton Bay’, ‘Horseshoe Bay’ en ‘Rose Bay’ zijn om stil van te worden. Omdat het baaien betreft, is het water er heel kalm. Het zand is superfijn en wordt zo nu en dan onderbroken door kleine en grote rotspartijen. Echt kleine paradijsjes, helemaal in vergelijking met het ‘strand’ in ‘Airlie Beach’. Daarnaast ligt het koraal op enkele meters van het strand…je kunt er bijna naartoe lopen!
Op onze tweede dag hebben we dan ook bij ‘Horseshoe Bay’ een snorkelset gehuurd en zijn we het water ingegaan. Slechts op zo’n 10 meter uit de kust (we konden bijna staan) wordt het prachtige koraal al zichtbaar. Mooie vissen, van verschillend formaat, schieten aan je voorbij en andere snorkelaars hadden zelfs een rog gezien! Helaas zijn wij die niet tegengekomen, maar desondanks was dit een mooi voorproefje op wat we (hopelijk) gaan zien in ‘Port Douglas’. De foto’s en de verhalen die we gehoord hebben, zijn zo veelbelovend dat we er erg zin in hebben! Nu hopen dat het weer tegen die tijd mee zit. Eerst op naar ‘Townsville’, waarna we een route landinwaarts zullen nemen om toch nog een snufje van de ‘Outback’ op te snuiven. Op naar het rode zand!


De foto's zijn te vinden op:

1770:
https://picasaweb.google.com/107148858072837593872/Australie1770?authkey=Gv1sRgCNbWnaDw66mrPw#

en:

Yeppoon:
https://picasaweb.google.com/107148858072837593872/AustralieYeppoonGreatKeppelIsland?authkey=Gv1sRgCLPFzvabg_uufw#

en:

Airlie Beach:
https://picasaweb.google.com/107148858072837593872/AustralieAirlieBeach?authkey=Gv1sRgCKS01YjVrJOMvwE#

en:

Bowen:
https://picasaweb.google.com/107148858072837593872/AustralieBowen?authkey=Gv1sRgCJyPjM7X8_bosgE#