Een goede mix

Ondanks dat we niet naar het festival zouden gaan, wilden we toch even langs ‘Byron Bay’ om te kijken of we eindelijk echte surfdudes en boardchicks in actie konden spotten. We reden net ‘Byron Bay’ binnen en het was al een drukte van jewelste! Auto’s sloten achteraan in de langzaam rijdende stoet of stonden overal en nergens geparkeerd, terwijl de mensenmenigte haar weg zocht richting het strand. Ondanks dat het festival niet in het stadje plaatsvond was het toch een gekkenhuis! Na een paar rondjes te hebben gereden vonden we een mooi plekje langs een sportveld. Toen we eenmaal in het centrum stonden, begrepen we waarom het zo druk was:
1. De zon scheen;
2. Het festival was begonnen;
3. Het was Pasen;
4. Er was een nogal zweverige strandmarkt opgezet.
Achteraf kunnen we zeggen….dit alles bij elkaar is geen goede combinatie! Eenmaal verdronken in de menigte, hebben we nog zo’n 2 uur rondgelopen in het stadje. Normaal gesproken zouden we hier wel langer kunnen vertoeven, maar deze immense drukte weerhield ons ervan. Daarnaast was er überhaupt geen mogelijkheid om hier te overnachten, aangezien alle ‘campsites’ al maanden van tevoren waren geboekt. Snel hebben we toen ‘Monster’ weer opgezocht en zijn we doorgereden. We vervolgden onze missie in ‘Tweed Heads’, het eerst volgende plaatsje ten noorden van ‘Byron Bay’. Voor de zekerheid heeft Lau onder het rijden enkele opties (lees: 20 campsites!) gebeld. Geen één camping had een normale plek beschikbaar voor de komende nachten door een zeker festival in (je raadt het al) ‘Byron Bay’. Wel was er een camping die $50 per persoon per nacht (!) vroeg en wilde een andere eigenaar ons wel voor zo’n $60 ergens wegproppen. Nee, dat ging hem dus niet worden. Er was geen gratis campsite vlakbij ‘Tweed Heads’ en het werd ons afgeraden om ‘wild’ te kamperen. De politie zou extra letten op campervans langs de weg of in de bosjes… Aangezien we nu niet echt een onopvallende bak hebben, hebben we uiteindelijk besloten om maar door te rijden naar ‘Brisbane’. Weliswaar wat vroeger dan gepland, maar we hadden dan ook niet gedacht dat het vinden van een slaapplek zo’n probleem zou vormen.
Na ‘Melbourne’ en ‘Sydney’ waren we al aardig vaardig in het omzeilen van de tolwegen rond de grote steden. Ook het centrum van ‘Brisbane’ hebben we kosteloos bereikt. Daar hebben we een leuk park gevonden dat op 5 minuten lopen van de supermarkt en 4km, zeg 1 uur lopen, van het centrum zat. De volgende dag zijn we richting het centrum gelopen voor onze eerste kennismaking met de op twee na grootste stad in Australië. Persoonlijk vonden we ‘Brisbane’ eigenlijk een goede mix tussen ‘Sydney’ en ‘Melbourne’. Hoge en lage gebouwen wisselen elkaar af, winkelpromenades zijn volop aanwezig en natuurlijk heeft ‘Brisbane’ haar eigen botanical garden! Op het moment dat wij daar aankwamen, was het net weekend. Daarnaast was het nog steeds vakantie en vierde men ‘ANZAC DAY’ zodat alle deuren in de stad gesloten waren. Het bruisende leven van de stad zelf hebben we dus niet echt kunnen ervaren. Wel hebben we een plekje veroverd tussen de grote mensenmassa om de oudgedienden uit het leger, de marine en de luchtmacht te aanschouwen. Het was mooi om te zien hoe de bevolking deze mensen eert en hoeveel dit de ‘oudjes’ doet.
Het centrum van Brisbane wordt gescheiden door een rivier die als een slang door de stad kronkelt. Vanuit het CBD kun je via een prachtige brug over het water ‘South Bank’ binnenlopen. Dit gebied, gelegen langs de rivier, is een voormalig World Expo terrein en is naderhand ingericht als een mooi stadspark. Het biedt plaats aan verschillende restaurants en bistro’s, heeft een openlucht bioscoop en zelfs een openbaar zwembad, welke is aangelegd als een mooie lagoon. Op het moment dat wij er waren, waren er verschillende marktjes opgebouwd waar alles tussen eten en kleding verkocht werd. Die avond zou ‘Grease’ gedraaid worden in het openlucht theater en we twijfelden nog even of we ‘Travolta’ onder de sterren wilden aanschouwen. Het niet al te beste weer en de lange weg terug naar ons caravanpark deed ons beslissen om door te lopen. Na een lekkere dag in het centrum zijn we terug naar de camping gekeerd. Een aantal minuten in ‘de keuken’ resulteerde wederom in een heerlijke maaltijd. Het diner werd echter ruw verstoord door enkele indringers. Uit de boom die over de bus heen hing kwam een familie van ‘possums’ (het Nederlandse woord voor dit beest kennen we niet, als het er al is…maar ze zijn zo groot als een kat, hebben de kop van een muis, de neus van een varken en de staart van een vos. En nee, we hadden nog geen wijntje open gemaakt!) even kijken wat de pot schafte. Het frequent imiteren van een lekke band (‘ssshhhh!’) haalde niks uit. Het afhouden met een stoel werkte in het begin, maar daarna trokken de beesten hier ook niks meer van aan. Het klappen in de handen was erg effectief, totdat familie ‘ik-weet-niet-wat-voor-dier-ik-ben’ hier ook aan gewend was en de opmars weer maakte richting onze pannen! Dit tot groot vermaak van onze buren, die waarschijnlijk al eerder hadden gegeten. Als gekken hebben we die avond alles achterover gewerkt. Heel ontspannend was het dus niet. Wel hebben we er een mooie foto aan overgehouden.

Voor de kust van Brisbane liggen verschillende eilandjes. Sommigen daarvan zijn te bezoeken per ferry, waarop je soms ook de mogelijkheid hebt om je auto mee te nemen. Zo ook North Stradbroke. Omdat de prijs voor een oversteek met de ferry inclusief ‘Monster’ ver boven de honderd dollar uit kwam, besloten we om per openbaar vervoer naar de kust te reizen en de bus op het caravanpark achter te laten. In een klein uurtje bereik je ‘Campbell’ vanwaar verschillende ferries vertrekken richting het eiland. Omdat we niet in het bezit waren van zowel het reisschema van de trein als van de ferry (heen en terug), zijn we er in de vroege morgen op de bonnefooi heen gereisd. Daar aangekomen zijn we vanaf het treinstation de informatiecounter binnengesjokt om bovenstaande informatie te vergaren. Eenmaal binnen zei de medewerker dat de eerstvolgende ferry over zo’n 5 minuten vetrok. Ze ging er al vanuit dat we deze niet meer zouden halen (het was best nog wel een afstandje naar de haven) en dus konden we twee uur later de volgende ferry pakken. Hier waren we niet zo vroeg voor uit bed gekropen! Zonder twee keer na te denken lieten we de medewerker in haar stulpje achter met twee stofwolken! Als op de vlucht geslagen gevangenen zijn we door het stadje richting de haven gerend. Dit kostte ons veel meer dan de resterende 5 minuten, maar we hadden zoiets van ‘nooit geschoten is altijd mis’. In de laatste bocht zagen we dat er nog steeds mensen van de ferry afkwamen….hij was dus nog niet weg!! Met hoofden zo rood als tomaten konden we slechts het woord ‘Two… !’ uitkramen om onze tickets te bemachtigen. Eenmaal aan boord waren we gebroken, maar oh zo blij dat we de boot niet gemist hadden!!
Op North Stradbroke zijn slechts twee wegen, waarover een bus de bezoekers van het eiland op vaste tijden verplaatst. Wij lieten ons afzetten in het meest oostelijke puntje van het eiland. Omdat het weer niet heel erg meezat, hebben we niet op het strand kunnen liggen. In plaats daarvan hebben tussen de buien door een heerlijke strandwandeling gemaakt. Hierbij kwamen we langs ‘North Gorge’, een plek waar je in het goede seizoen ontzettend veel walvissen kunt spotten! Helaas was dat seizoen nu nog niet aangebroken…Ondanks het weer, vloog de dag voorbij en zaten we in de namiddag weer in de bus richting de ferry die ons weer terug naar het vasteland zou brengen.

Op de dag van vertrek zijn we eerst langs het ‘Lone Pine Koala Sanctuary’ gereden, voordat we weer koers zetten richting het noorden. Het park dat ooit begon met slechts twee koala’s, biedt nu plaats aan meer dan honderd van die pluizenbollen! Daarnaast is het ook het thuis van kangaroos, krokodillen, wombats, tasmanian devils, dingo’s, slangen, platypus en héél veel vogels! In dit park krijg je de mogelijkheid om skippies te voeren en te aaien. Ook worden er verschillende presentaties gegeven over bijv. slangen en koala’s (niet op dezelfde tijd om de rust in het park te bewaren). De bezoeker heeft hierbij de mogelijkheid om het beest ook echt te voelen en te aaien. De presentaties zijn geen shows waar ze de dieren voeren en ‘special effects’ de boventoon voeren, maar er wordt daadwerkelijk een half uur informatie gegeven over de dieren zelf. Wat eten ze, waar leven ze, karaktereigenschappen, hoe leven ze e.d. Zo hebben we geleerd dat koala’s alleen eucalyptus planten eten, een hele dikke vacht hebben die zelfs regenwater buiten houdt en dat slangen ‘infrarood sensoren’ aan de zijkant van hun kop hebben.
Het fijne aan dit park is dat bijvoorbeeld de kangaroos ook zelf kunnen beslissen of ze zin hebben om geaaid te worden. In hun territorium is namelijk een apart gedeelte ingericht waar ze zich terug kunnen trekken, wanneer al die mensenhanden hun iets teveel wordt. Uiteraard is het verboden om dit gebied te betreden. Het hoogtepunt in het park is echter het vasthouden van een koala! Lau heeft dit moment niet laten schieten. Wat een fantastische beestjes zijn dat! Je moet heel erg stil staan, omdat ze denken dat jij dan een boom bent. Ze zijn super zacht en klampen zich helemaal aan je vast! Gelukkig was het park gedeeltelijk overdekt, want het kwam zo nu en dan met bakken uit de lucht! Al met al was het een zeer informatieve en interessante dag. Na drie uur hadden we genoeg gezien en zijn we weer in de ‘van’ gestapt richting ‘Noosa’! Aangezien dit een plaatsje aan het strand is, zijn we ondertussen aan het duimen voor wat zonnestralen.




De foto's zijn te vinden op: https://picasaweb.google.com/102155942063214703362/AustralieBrisbane?authkey=Gv1sRgCOHooe6Dqen5ngE#