Symbolen op zee
Blijf op de hoogte en volg Nick en Lau
06 Augustus 2017 | Peru, Paracas
Dit zou de langste busreis tot nu toe worden. 13 uur op leren fauteuils...afzien!
2 films en een klein tukkie later, arriveerden we in Paracas.
We haalden onze rugtassen op en liepen de poort van het station uit richting het hotel, toen we werden aangehouden door Rafael.
Ondanks dat we 367.389.292 km van huis waren, ons bevonden in een niet heel toeristische plek en verder nog amper Nederlands hadden gezien, werden we aangesproken door Rafael in....jawel....het Nederlands!
Blijkbaar stralen wij Edammer uit ofzo, want de beste man had gelijk raak.
Hij was al vaker in Nederland geweest en kende verschillende steden. Geboren als Peruaan, verblijft hij soms een bepaalde tijd in z'n thuisland. Op die momenten helpt hij z'n beste vriend met het runnen van tours in Paracas.
Ondanks dat hij onze taal sprak en erg zijn best deed om van alles aan ons te verkopen, had hij aan ons een verkeerde. Reeds in Arequipa hadden we al een tour geregeld naar de eilandengroep. Rafael's hulp hadden we niet nodig. Tot ziens!
Paracas heeft een van de mooiste hotels van het land, Hotel Paracas, met verschillende eigen restaurants op het terrein, een eigen strand en een eigen dock. In dit hotel zaten we niet...
Enkele meters verderop hadden we een kamer geboekt in het San Agustin. Een prima hotel met ook een eigen strand en zwembad (koud!), maar een stuk beter betaalbaar dan zijn bekendere broertje.
Omdat we pas om 15:00u onze kamer in konden, hebben we onze bagage gestald en zijn we het dorpje ingelopen. Het was een soort van verwaarloosde pier van Scheveningen waar we ons in begaven. Direct aan het strand waren verschillende marktkraampjes aanwezig, waar allerlei lokale meuk te koop was. Tussen deze kraampjes in zaten restaurantjes en schattige barretjes. Die middag hebben we hier rondgewandeld en zo nu en dan een korte pauze genomen.
Na onze intrek te hebben genomen in het hotel, hebben we ons opgefrist en zijn we wederom het stadje ingelopen voor een borrel en diner. Die avond hebben we heerlijk verse vis, rechtstreeks uit het aangrenzende water, gegeten.
De volgende ochtend verzamelden we om 10:00u bij Hotel Paracas. Vanaf hun private steiger gingen we per speedboat naar de Islas Ballestas. Na een klein half uurtje varen, stopte de schipper met varen en begon de gids in het Spaans uitleg te geven. We verwachten dat hij daarna zou overstappen naar het Engels, maar dit bleef uit. Wat had de beste man ons net verteld?! We wilden net vragen of hij het ook in het Engels kon toelichten, toen hij zelf een ingeving leek te hebben. "Zullen die lange blanke mensen in mijn boot Spaans kunnen?". Vanaf dat moment voelde het alsof we een soort van privé-tour hadden, want we waren de enige Engels-sprekenden aan boord. Heerlijk!
Bij de eerste stop wees de gids richting een zandheuvel die goed te zien was vanaf het water. In die heuvel was door middel van het Inca-schrift een 'kandelaar' in het zand en onderliggende steen gehouwen. Het symbool is zo'n 150-250 meter hoog. Niemand weet precies door wie en wanneer dit teken in de heuvel was aangebracht. Er zijn verschillende mythes over de oorsprong. Het is aan ons om een van deze aan te nemen. De eerste mythe vertelt dat het teken gelijk is aangebracht met de 'Nazca lines' in Nazca. In de uitgestrekte vlakte die Nazca bezit zijn meerdere tekens in steen gegraveerd. Deze tekens zijn zo groot dat deze niet vanaf de grond zijn te herkennen. Vanuit een vliegtuig (30 minuten vlucht) kun je deze perfect aflezen. Zo kun je daar o.a. een 'vogel', 'lama' en 'vis' herkennen. De wijze waarop de Nazca lines zijn aangebracht wijken echter af van de wijze waarop deze cactus in het zand is gekerfd. Waar de Nazca lines slechts 10 cm diep zijn, is dit teken tot wel 60 cm in het steen aangebracht.
Een betere verklaring zou daarom de volgende mythe vormen. Deze mythe vertelt dat het teken in de heuvel is aangebracht door de zeemannen van Paracas in die tijd. Aangezien de kandelaar (Paracas Candelabra) tot ver op zee is te zien, zou dit een perfect teken zijn om aan te geven dat land dichtbij was.
Na deze indrukwekkende stop zijn we doorgevaren naar Islas Ballestas. Daar werd de belofte van het zien van fauna direct ingewilligd. Op een rots zaten wel 5 zeeleeuwen. De een nog groter dan de andere. Op een andere rots kwam een 5-koppige familie pinguïn de rots 'afhuppen' om een duik in het koude water te nemen. Eenmaal in het water stoven de diertjes onder onze boot door. Schitterend!
Verder zit het eiland vol met allerlei soorten vogels. Deze vogels produceren heel veel vogelpoep, guano genaamd, die door de bevolking wordt gebruikt als bemestingsmateriaal. De wit uitgeslagen rotsen waren dus goed geld waard!
Gedurende een uur hebben we rond het gehele eiland gevaren en naast nog meer aantallen van de genoemde diersoorten ook zeesterren en grote krabben gezien.
Vervolgens zijn we binnen het uur teruggevaren naar Paracas. Deze tour is echt een must-see, aangezien je enorm dichtbij de aanwezige fauna komt. Zo dichtbij dat je ze bijna kunt aanraken!
Na deze tour zijn we nog een dag in Paracas gebleven, waarin we niets gepland hadden en hoopten op mooi weer. En mooi weer werd het! Die dag hebben we heerlijk langs het zwembad gelegen en zijn we iets te krokant gebakken. Het eerste zomerse kleurtje is opgedaan. Hopelijk houden we dit mooie weer in Lima.
-
15 Augustus 2017 - 05:33
Anja:
Hebben jullie het Spaans zo goed begrepen...of kon de gids ook uitleg geven in het Engels??
Fantastisch om te lezen wat jullie allemaal meemaken! Kijk uit naar het volgende verslag. Goede reis verder, heel veel liefs. XXX -
15 Augustus 2017 - 21:41
Jolande:
Mythe 2 zou ik ook voor gaan. Mooi he dat er verschillende verhalen zijn en jezelf kunt bepalen welke jij gelooft! Lijkt me super leuk om pinquins in het echt te zien. Inmiddels ook jullie foto gespot met walvissen op instagram. Kortom jullie komen aan je trekken. Prachtig allemaal. Dikke kus xxxx -
16 Augustus 2017 - 10:51
Pipa:
Ola,dat is dag in het Spaans.Alles oke zo te horen en mooie,leuke verhalen maar thuis graag wat uitgebreider!! Toen we hier na toe vlogen op 11000 meter,dacht ik ook op de grond iets bijzonder te lezen ,maar toen ik met je moeder er over sprak,zei ze dat het de M van Macdonald was,ik dacht een bijzonder teken van Columbus. -
16 Augustus 2017 - 13:19
Oma:
Wat een schitterende verhalen we genieten een Klein beetje mee wat leuk om de pinquins in het echtgenoot te zien Jullie nog veel plezier .dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley