Een vliegende start

Nog steeds drijvend op de roze wolk van het trouwweekend, kwam er zondag niet heel veel uit onze handen. Maandag zouden we onze tas inpakken, we hadden immers nog een hele dag. We hebben echter zoveel lieve en leuke kaartjes en berichtjes ontvangen van familie, vrienden, collega's en kennissen dat we meer dan een halve dag bezig waren om overal op te reageren! Dit resulteerde uiteindelijk in het feit dat wij op maandagavond om 01:20u de klep van onze rugzakken dichtsnoerden en voldaan onze kussens opzochten.
De volgende ochtend vertrokken we om 09:00u vanuit Haarlem met het plan om met de bus naar Schiphol af te reizen. We zetten de rugzakken buiten, deden de deur op slot en liepen net ons tuintje uit, toen we (VROEMMMM) bus 2 zagen wegrijden....
Aangezien de spits net was afgelopen, veranderde de frequentie precies op dat moment van 1x per 10 minuten naar 1x per half uur. Daar stonden we dan, bepakt en bezakt. En we hadden het nog wel zo goed uitgekiend!
Een half uur wachten op de volgende bus en daarnaast nog een uur reizen, zou ervoor kunnen zorgen dat we al stressend op Schiphol door de douane zouden stuiven. Na een kort beraad, hebben we toch maar de smartphone erbij gepakt en hebben we een Ubertje besteld. Ook wel weer leuk voor de verandering, aangezien we die vaak alleen op zaterdagnacht/zondagochtend pakken...

In no time waren we op Schiphol, hebben we onze tassen afgegeven en zijn we door de douane gegaan. Toen we plaats hadden genomen op onze rij, kwamen de pursers al langs voor de eerste ronde drankjes. De vakantie was begonnen! Nu konden we gewoon een lekker wijntje bestellen (het was tenslotte al 13:00u), maar we waren wel benieuwd wat er zou gebeuren als we lieten vallen dat we net getrouwd waren. "We hebben eigenlijk wel zin in een lekker bubbeltje, aangezien het onze huwelijksreis is", "Oh!" zei de purser, "Dan ga ik even voor wat anders zorgen". Ze verdween heel even achter de coulissen en kwam terug met twee mooi glazen bubbels! Wat is het toch fijn om getrouwd te zijn! :-)

11 uur later zette de piloot het vliegtuig aan de grond in Lima. In het vliegtuig werd al vermeld dat onze bagage niet automatisch doorgeboekt zou worden op de vlucht van Cusco, maar dat we deze moesten ophalen en opnieuw moesten inchecken.
De Lonely Planet raadde ons aan om specifiek te kiezen voor de Green Taxi, omdat deze betrouwbaar en veilig zou zijn. We zouden deze kunnen reserveren na het passeren van de douane. Eenmaal door de douane liepen we recht tegen de balie aan. Wij hadden echter nog geen geld gehaald, dus we besloten om eerst maar even door te lopen. Het zou gek zijn als er niet nog een boekingskantoortje van Taxi Green ergens anders op het vliegtuig was. Nou, gek was dat dus niet! Eenmaal door de douane en langs het boekingskantoor gehuppeld te zijn, kwamen we in de aankomsthal. Daar hebben we bij een ATM geld gehaald en zijn we eerst in de rij gaan staan om onze bagage opnieuw in te checken. Eenmaal bij de balie kregen we te horen dat onze tassen nu niet ingecheckt konden worden. Het vliegveld gaat namelijk dicht om 22:00u en dan zouden onze tassen daar open en bloot staan. Even voor jullie beeld: De bagage drop-off is slechts een gereserveerde ruimte van 15m2 op de vloer van het vliegveld, niet voorzien van afzet lint. Bij het aanschouwen van dit 'depot' dachten we inderdaad dat het beter was als we onze tassen nog maar even bij ons hielden. Maar goed, we hadden nog een taxi nodig. Waar we ook keken, geen enkele taxistand was er te vinden. Toch maar even navragen bij de infobalie. Daar werd ons verteld dat we dezelfde weg terug moesten lopen zoals we waren gekomen. Dus wij weer de aankomsthal in, langs de borden 'welkom thuis', langs de bewaking en weer richting de douane. Zonder dat er ook maar een keer gefronst werd door het grondpersoneel, hebben we de taxi besteld. Op Schiphol waren we al 10x aangehouden, hadden herdershonden aan ons kruis gesnuffeld en had de marechaussee rectaal onderzoek verricht in een klein achterkamertje. Gelukkig hoeft dit allemaal niet in Peru! :-)
Binnen 10 minuten stond de taxi voor de deur en werden we naar het hostel gebracht. Lau had expres een hostel dichtbij het vliegveld geboekt, zodat we tijdens onze 'lay-over' een paar uur konden slapen en niet op de grond (naast het bagage-depot) hoefde te liggen. De taxi verliet het vliegveld, draaide de weg op en BAM! Stil stonden we. Niet normaal hoeveel Toyota's schijnen te passen op een 2-baans weg. Al toeterend, heen en weer stuiterend in z'n eerste versnelling, voegde we ons tussen de rest van de 'Japanners'. Dit deed ons weer even terugdenken aan de drukke plaatsen in Azië. Redelijk overweldigend in eerste instantie. Onze chauffeur maakt waarschijnlijk truien in z'n vrije tijd, want de beste man weefde zich perfect in het drukke verkeer. Het duurde dan ook niet lang of we kwamen aan bij het hostel. Het hostel zag er van buiten niet echt uit als een accommodatie, maar het adres klopte. We klopten op de deur en er werd open gedaan door een supervriendelijke man. Hij checkte ons in en wenste ons een goede nachtrust. Blijkbaar had de vliegreis er aardig ingehakt en was dat van ons af te lezen, want de hosteleigenaar wenste ons dit toe op het tijdstip van 18:00u...We deden nog een biertje in de met neon verlichte eetzaal en zijn toen afgetaaid. De korte nachtrust deed ons goed en vol frisse moed stapten we de volgende ochtend om 06:40u op het vliegtuig naar Cusco.