Hasta luego!!

Cartagena is, van de steden die we in Colombia gezien hebben, architectonisch gezien veruit de mooiste bestemming die we gehad hebben. Het oude centrum bestaat voornamelijk uit oude, immens grote herenhuizen. Al deze huizen hebben een statige uitstraling door hun coloniale uitstraling. Op het moment dat je de deur door gaat kom je in een enorme patio terecht waaromheen de kamers zijn gesitueerd op 1, 2 of 3 verdiepingen. Vaak bevindt zich in de patio of op het dak ook nog een zwembad om het geheel af te maken. Op dit moment gebruiken we Cartagena alleen als hub om vanaf hier naar de eilandengroep Islas del Rosario te komen. We hebben daarom voor een wat eenvoudiger hotel gekozen. Na de eilanden verblijven we nog in Cartagena, voordat we naar huis vliegen. Voor die 48 uur hebben Mr. & Mrs. Waterman alvast een kamer in een mansion geregeld!
Na onze aankomst in Cartagena zijn we lekker door de stad gaan struinen en hebben we enkele winkels bezocht. We vonden een superleuk beachwear winkeltje waar we met de status 'favoriete klanten' uiteindelijk weer naar buiten stapten. He! Je moet er toch goed uitzien op zo'n Caribisch strand!
Na het shoppen zijn we een hapje gaan eten in een tapas restaurant, waar live flamingo werd gedanst en gezongen. Na het diner zijn we in een cocktailbar belandt a la Seymour (voor de Haarlemmers). Daar hebben we een afzakkertje gedaan voordat we naar het hotel zijn gelopen.
De volgende ochtend werden we om 09:30u opgehaald door een busje. In dat busje bevonden zich nog meer mensen die naar de eilandengroep gingen. Sommige personen gingen voor 1 dag, anderen bleven, net als ons, meerdere dagen.
Na nog 1 stel te hebben opgehaald, zijn we doorgereden naar de haven. Daar lag een boot klaar die ons binnen 60 minuten bracht naar het eiland Isla de Rosario, het 2-na-grootste eiland van de ruim 20 stuks in totaal. Op het eiland aangekomen werden we door de eigenaar ontvangen met een glas ijskoude witte wijn. Dat begon goed!
Vervolgens kregen we uitleg over het complex, de maaltijden die inclusief waren (voornamelijk seafood), waar de bar zich bevond en welke tours zij nog aanboden. Een uur later mochten we onze accommodatie voor de komende vijf nachten betreden. Wij hadden een superior room geboekt en dit was een prachtig strandhuis, welke aan 2 van de 4 zijden volledig geopend kon worden. Elke ochtend konden we dus de gehele schuifdeur openzetten en de Caribische wind het strandhuis binnen laten waaien. Het huis bevond zich aan een steiger via waar we het azuurblauwe water konden betreden. Het voelde als het paradijs!
De dagen dat we op het eiland zijn verbleven hebben we niet meer gedaan dan slapen, eten, drinken (Coco Loco en Colombiaanse rum!), zonnen en zwemmen. Een dag hebben we een snorkeltocht gedaan. Toen zijn we per boot om het eiland heen gevaren. Aan de andere kant is veel van het koraal nog intact en kun je door het extreem heldere water prachtig de onderwaterwereld bewonderen. Het zit er vol met vis! Van kleine tot grote vissen (niet zo groot als die walvissen gelukkig!) en de kleuren van het koraal waren prachtig. Toen we na ruim een uur een droge keel kregen van het ademen door een pijpje zijn we weer in de boot geklommen. De schipper bracht ons via een tussenstop weer terug naar het resort. De tussenstop was erg interessant. Op het grootste eiland van de eilandegroep, Isla Grande genaamd, heeft Pablo Escobar destijds een vakantie-party woning gebouwd. Dit pand, met 300 kamers waarvan de douchekoppen van puur goud waren, is verlaten en laat men overgroeien door de natuur. Dit geeft nogmaals aan dat Colombia de tijd van de drugcartels achter zich wil laten en door wil gaan. Het pand is echter nog vrij goed intact en het is immens, als je er zo voor ligt met de boot. Het pand wordt op dit moment bewaakt door de lokale bevolking zodat niemand er in kan trekken of het kan ombouwen tot een hotel of resort. Het volgende moment wees de schipper naar het water en verzocht ons om in het diepe water te springen met onze snorkels. Er lag hier iets op de bodem dat we moesten zien. Wij zetten onze snorkels op en gingen een voor een overboord. Toen het water weer wat was gekalmeerd na onze sprongen en de zon feller begon te schijnen, zagen we contouren in het water ontstaan. De contouren werden steeds duidelijker....het was een vliegtuig! Eenmaal boven vertelde de schipper dat we op dit moment een van de drugsvliegtuigen van Escobar aan het aanschouwen waren. Deze was destijds neergestort en sindsdien heeft niemand de moeite gedaan om het uit het water te halen. Wel weer een leuke snorkelspot!
Hierna bracht de schipper ons terug aan wal en zijn we weer heerlijk gaan luieren.
Twee avonden voordat we zouden vertrekken van het eiland, begon het harder te waaien dan normaal. Tijdens het diner kwam de eigenaar vertellen dat het op dit moment Orkaanseizoen is in de Caraïben. We hoefde ons echter geen zorgen te maken, want de orkaan zou ons slechts met een teentje raken (als dat al gebeurde). Die avond in bed hoorde we de storm aantrekken. Dit ging gepaard met heftige regenbuien (in Cartagena stond er 1m water in de straten) en harde donder en bliksem. Dit was heel wat anders dan de regenbuitjes in NL! Het geweld heeft zo'n 2 uur aangehouden en daarna werd het rustig. De volgende ochtend lag het gehele resort er wat verwilderd bij, maar verder was er niets gebeurd. Toch wel spannend!
Onze laatste avond op het eiland hebben we 'gevierd' met een vers gevangen kreeft en een goed glas wijn. Op onze 6e dag op het eiland zijn we weer per boot naar Cartagena gebracht. Hier hebben we het Sofia hotel gereserveerd. Zoals bij alle boekingen hebben we vermeld dat we op honeymoon zijn. Tot nu toe heeft dat ons teleurstellend weinig opgeleverd. Maar het Sofia hotel in Cartagena heeft het begrepen. We kregen niet alleen felicitaties (kleine moeite), maar zelfs een upgrade! De laatste twee nachten verbleven we dus in een heerlijke ruime kamer met een mega bed en een goede douche. Daarnaast heeft het hotel een zwembad en een bar op het dak waar we onze laatste dag heerlijk hebben doorgebracht. De luie dag hebben we compleet gemaakt door ook een massage van een uur te nemen, relaxed naar huis gaan kan nu niet meer mis gaan!
In Cartagena hadden we twee restaurants op het oog waar we nog graag wilden eten. Voor beide restaurants is een reservering gewenst. Bij restaurant Carmen hadden we een poging gedaan om via internet te reserveren. Aangezien we hiervan geen bevestigingsmail kregen, hadden we voor de zekerheid een mail gestuurd. Op onze mail kregen we jammer genoeg een negatieve reactie. Toch is onze ervaring dat de restaurants nooit vol zitten. Lau stelde daarom voor om gewoon langs te gaan en te doen alsof we een reservering hadden, we zijn tenslotte toeristen die geen Spaans spreken. Zo gezegd zo gedaan. We kwamen bij het restaurant aan, Lau zette haar liefste lach op en gaf aan dat ze gereserveerd had. De dames hebben aardig wat tijd genomen om haar naam te vinden op de lijst, maar ze konden de reservering niet vinden (verrassing!). Lau laat het er niet zomaar bij zitten, dus gaf aan dat ze om 07.30u toch echt gereserveerd had via internet. Na nog even zoeken haalden de dames hun schouders op en kregen we een heerlijk plekje in de patio van het restaurant. Met de pokerface zit het dus wel goed! Ons gevoel was niet helemaal verkeerd, want de toko heeft nooit vol gezeten die avond. De volgende avond hebben we op aanraden van Colombianen bij Don Juan gegeten en hebben we met cocktails afgesloten en geproost op een mooie vakantie.
Voor ons is het vandaag tijd om via Panama weer terug naar Amsterdam te vliegen. De afgelopen 4 weken waren heerlijk en een geweldige afsluiting van ons huwelijk. We hebben twee waanzinnige nieuwe landen leren kennen die alles behalve tegen zijn gevallen. Colombia is ook zeker een aanrader om heen te gaan, of bij nader inzien.........schrap 'm toch maar van jullie lijstje. Als wij dan nog een keer terug willen is het nog steeds niet toeristisch en zo prachtig als dat het nu is. ;-)
Na al deze ervaringen, de bruiloft en deze reis, leven wij nog steeds een beetje op een roze wolk en zouden het geheel graag nog een keer over doen. Misschien dat we tegen die tijd toch maar eens een reünie moeten doen. Bij 10 jaar getrouwd ofzo.....?