Geweld(ad)ige stad!

Binnen een paar uur bracht de bekendste airline van het land, Avianca, ons van de hoofdstad van Peru naar de 2-na-grootste stad van Colombia met een tussenlanding in de hoofdstad Bogota. Maar voordat we op onze eindbestemming aankwamen toch een kleine beschrijving van onze overstap in Bogota. De afgelopen jaren schijnt het vliegveld van Bogota enorm te zijn gegroeid, wat resulteert in een ietwat omslachtige overstap. Nadat we uit het vliegtuig kwamen hebben we de duidelijke bewegwijzering gevolgd met 'domestic flights', totdat dit bordje ineens verdween.. Na drie rondjes te hebben gedraaid om onze as vonden we een vriendelijke dame met een handgeschreven bordje Medellin erop. Aan haar onze tickets laten zien en netjes in de rij gestapt voor de paspoort controle. We stonden net in de rij toen we werden verzocht plaats te nemen in een andere rij, een van de 'lanes' waar wij volgens de eerste dame niet thuis hoorden. De aardige meneer vertelde ons echter met handen en voeten dat alles goed ging komen. Na de eerste paspoort en bagage controle te hebben gehad mochten we door lopen naar de gate....totdat we stuitten op een nieuwe erg vriendelijke medewerkster die ons verzocht door de aankomsthal te lopen, langs de incheckbalie en ja dit was echt de juiste weg, het bordje domestic flight die de andere kant op wees was blijkbaar uit het jaar 0. Uiteindelijk 3 paspoort-en bagagecontroles later kwamen we net op tijd aan bij onze gate terwijl we 2 uur (!) overstaptijd hadden. Dat was even zweten!
Medellin, voor velen bekend van Netflix's Narcos, de verblijfplaats van Colombia's grootste drugs kingpin ooit. Nu 20 jaar later doet Colombia er alles aan om die reputatie kwijt te raken met al het moois wat het land te bieden heeft op het gebied van architectuur, natuur en het heerlijke weer natuurlijk. Waar we het in Peru nog wel eens koud konden hebben, met name tijdens het beklimmen van de Salkantay berg, wordt het in Colombia niet kouder dan 30 graden Celsius. En dan hebben we het over de winter...
Het 'nieuwe Colombia' ervaar je al op het kleine vliegveld van Medellin. Na het ophalen van onze tassen van de bagageband, werden we hartelijk ontvangen door een jongeman die vrij aardig Engels sprak. In eerste instantie reageerden we wat afstandelijk, aangezien we dachten dat dit weer een tourist-trap zou kunnen zijn. Maar niets was minder waar! De beste man gaf ons informatie over de verschillende wijze (taxi, bus) waarop we van het vliegveld naar het centrum van de stad konden komen, inclusief een vermelding van de prijzen. Zo hoefden we ook niet te onderhandelen met de taxichauffeurs. Mooi toch!?
De rit van het vliegveld naar ons hotel in de wijk El Poblado duurde zo'n 50 minuten. Aangezien Medellin in een dal ligt en omringt wordt door allerlei bergen, moet je vanaf het vliegveld eerst flink stijgen, voordat je afdaalt en een prachtig uitzicht hebt over de ENORME stad. In Medellin alleen wonen zo'n 3 miljoen mensen. Dan kun je een beetje indenken wat we zagen toen we over de toppen van de omringende bergen afdaalden.
We hadden expres een hotel in de wijk El Poblado gekozen, aangezien dit de wijk was waar de meeste bars en restaurants zaten en daarnaast bekend staat als de veiligste wijk van de stad. Helaas waren de meeste berichten in de media en van familie niet al te positief over het land, dus een kleine voorzorgsmaatregel kan nooit kwijt.
Na onze positieve ervaring op het vliegveld, werden we ook zo hartelijk ontvangen in het hotel. Dit deed ons beslissen om samen te ontdekken hoe gevaarlijk deze stad nu echt was. Met niet teveel geld en slechts een telefoon op zak zijn we op zoek gegaan naar de metro. De metro is heilig voor de inwoners van Medellin, aangezien dit vervoersmiddel bijna niets kost (elk ritje, maakt niet uit hoe lang, kost je 0,50 euro) en dus iedere inwoner (arm en rijk) van punt A naar punt B brengt. De heilige status merk je direct als je een wagon in stapt. De metro is zo netjes! Nergens kauwgom, grafitti of mensen met hun voeten op de banken. Hier zou de GVB een harde tampeloeres van krijgen!
De metro kruist recht door het hart van de stad en doet daarbij verschillende stops aan. Op 3 plaatsen is de metro verbonden met een kabelbaan, zoals we kennen uit oorden als Serfaus. Via deze kabelbaan kunnen inwoners die hoger op de berg wonen, ook gemakkelijk hun 'woning' bereiken. Ik zeg 'woning' aangezien we merkten dat hoe hoger we kwamen, des te armer de mensen werden. Waar je in het dal nog stenen huizen hebt, zie je iets hoger de slums opdoemen met gekleurde woningen met golfplaten daken. Helemaal bovenin wonen nog enkele boeren in hun hutje.
Wat mooi was om te zien is de enorme vreugde die het volk uitstraalt. Of je nu in de metro staat, iets koopt in een winkeltje of als je in een gondel over de arme straten vliegt, echt iedereen is enorm vriendelijk!
Pablo Escobar heeft in zijn hoogtij dagen verschillende voetbalvelden op hoogte aangebracht voor de arme bevolking. Deze veldjes zijn er nog steeds en hier wordt frequent gebruik van gemaakt. Iedereen probeert de nieuwe James Rodriquez te worden!
Die dag gingen we met de kabelbaan helemaal tot het eindpunt. Hierbij ga je vanaf het dal van Medellin tot aan de top van de omringende bergen en vervolgens ga je horizontaal nog enkele kilometer door. Aan het eind van de kabelbaan vind je het Arqvui park. Een schitterend natuurgebied op slechts enkele minuten van het tumultueuze centrum. In het park kan je kiezen voor een rondleiding (alleen in het Spaans) of zelf een wandeling te maken langs de hoofdweg. Aangezien onze taalvaardigheden wel iets zijn gestegen deze trip, maar we nog verre van vloeiend Spaans spreken, besloten we zelf een rondje te doen. In totaal hebben we zo'n 2 uur gelopen door mooie beboste gebieden, een waterval bezocht en vrienden gemaakt met een zwerfhond. Bij terugkomst bij de kabelbaan was er een marktje opgebouwd. Op deze markt verkochten lokale allerlei snacks en handicrafts als armbandjes en kettingen. Hier zijn we even lekker los gegaan (SALE!) voordat we de kabelbaan weer terug naar beneden hebben genomen.
Aangezien de kabelbaan direct aansluit op de metro en je met hetzelfde kaartje kunt reizen, waren we in no time weer in de buurt van onze wijk. Omdat het nog niet donker werd, besloten we om ook nog even uit te stappen in hartje centrum. Zou je hier meer de grimmigheid voelen?
Toen we de metro uitstapten zag het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Ongelofelijk hoeveel mensen elkaar ontmoeten voor een babbeltje, samen enkele nummers spelen of met elkaar de strijd aangaan met een potje schaken. Iedereen op straat wil wat aan je verkopen. Of het nu gaat om verse sappen, loten of empanadas. Iedereen heeft wel iets in zijn of haar stal waarvan ze vind dat jij dat moet hebben. Dit maakt het lopen over straat heel druk, maar ook heel dynamisch en gezellig! Het is zo jammer dat wij voor ons Spaans een dikke '3' krijgen, want ik denk dat we hele leuke gesprekken hadden kunnen voeren met enkele lokalen. Ze zijn gewoon zo blij om reizigers te zien, aangezien dit voor hun ook meteen een indicatie is over hoe het gaat in hun land en hoe de rest van de wereld Colombia ervaart. Na enkele blokken te hebben afgestruind, zijn we terug gegaan naar het metrostation en hebben we de metro gepakt. Die avond zijn we iets gaan eten bij Cafe Zorba. Voor wie in Medellin is en zin heeft in pizza is dit de place to go to! Het is een oud pand met 2 verdiepingen en een terras. Voor nog geen 8 euro krijg je een pizza belegt met de meest verse ingredienten die je je maar kunt bedenken. Hier waren we na al het Peruaanse voedsel wel even aan toe.
De volgende ochtend hadden we een tour geboekt met Real City Tours. Deze organisatie organiseert 3 soorten tours, waarbij ze bezoekers bekend maken met de stad Medellin. Wij hadden zelf gekozen voor de Free Tour. Deze tour leidt je rond door het centrum van de stad en laat je kennis maken met de rijke historie van het land. Bij zo'n city tour is het altijd hopen dat je een leuke gids krijgt en....bingo! We hadden een top gids! Ze kon heel goed vertellen en maakte tussendoor ook allerlei grapjes waardoor de toch wel heftige geschiedenis goed te volgens was en bleef. We leerden dat Medellin 20 jaar geleden tot een van de gevaarlijkste steden ter wereld behoorde. Er is een plein in het centrum van Medellin, waaraan het gemeentehuis is gevestigd. 20 jaar geleden was het niet mogelijk om dit plein over te steken om het gemeentehuis binnen te gaan, aangezien je dan zeker beroofd en met grote kans vermoord werd. Hedendaags heeft Colombia dit plein opnieuw ingericht en is het een verzamelplek voor de lokale bevolking. Ook al moet je op dit moment als buitenlander niet 's avonds over dit plein struinen, het is al een heel stuk beter dan nog maar enkele jaren geleden. De gebouwen op het plein waar voorheen daklozen in bivakkeerden zijn nu een bibliotheek en opleidingscentrum. Ook zijn er verschillende pilaren op het plein geplaatst waar vanuit 's avonds licht schijnt. Het plein is zo omgetoverd tot het plein van hoop en een positieve toekomst. Daarnaast vertelde de gids ons dat mensen uit Medellin, Paisa's, worden genoemd. Paisa heeft te maken met het gebied waarin Medellin zich bevindt, vergelijk het bij ons met de provincies. Paisa's staan echter niet als heel positief bekend in de rest van Colombia. Paisa's gedragen zich namelijk alsof ze beter zijn dan de rest. Dit is ontstaan in het verleden, aangezien Medellin als enige stad in Colombia in het bezit was van een spoorlijn. Hierdoor konden goederen goed vervoerd worden uit deze stad, waar andere steden deze faciliteiten niet hadden. Daarnaast heeft Medellin een metrolijn...iets wat geen enkele andere stad heeft in Colombia.
Tijdens de rest van de tour liet onze gids ons kennis maken met bekende snacks uit Colombia, hebben we een heerlijke bak koffie gedronken en hebben we gelachen om de beelden die de meeste bekende kunstenaar van dit moment in de stad heeft verspreidt. Deze kunstenaar beeldt personen en dieren in verkeerde proporties uit. Zo is er bijvoorbeeld een paard met hele korte beentjes, een enorm gespierd lijf en een hele kleine kop. Deze en nog meer van deze beelden zijn aanwezig op bijna elk groot plein in Medellin. Grappig was wel dat een deel van de tour ons heel bekend voor kwam. Blijkbaar waren we op eigen houtje ook al in hartje centrum belandt...
De tour sloot af op een plein waar twee uit-proportie-vogels waren afgebeeld. Een van deze vogels bestond uit allemaal scherven, de andere was helemaal perfect. De gids lichtte toe dat een aantal jaar geleden een terroristische aanslag is gepleegd, waarbij explosieven achter de vogel op een druk plein zijn achtergelaten. Bij de aanslag zijn verschillende mensen om het leven gekomen. De staat wilde het geruïneerde beeld laten verwijderen. De kunstenaar hing toen meteen in de telefoon en eiste dat dit beeld bleef bestaan. Verder gaf hij aan dat hij een tweede identiek beeld zou maken, die ze direct naast het verwoest beeld zouden plaatsen. Deze twee beelden staan naast elkaar op het plein. Dit geeft een mooi beeld van waar Colombia komt en waar ze heen willen. Het was een gepaste afsluiter van de tour.
'S Avonds zijn we wat gaan eten bij El Chielo. Dit restaurant, van een van de bekendste chefkoks in Colombia, experimenteert met de traditionele gerechten van het land. Dit experimenteren doet hij met name door het gebruiken van alle zintuigen. Zo hebben we tijdens ons 15-gangen menu onze handen moeten wassen met chocolade, werd er stikstof op onze tafel gegoten tijdens een gerecht en kregen we koffieplanten op tafel bij het drinken van onze koffie. Het was een grappige ervaring. We hadden echter vergelijkingsmateriaal uit Peru...en dat eten was vele malen beter! Desalniettemin een must-do! Want wanneer kun je nu 15-gangen eten bij een van de bekendste chefkok en maar 50 dollar per persoon kwijt zijn?
Morgen vliegen we naar de westkust. Daar bevindt zich een heel klein kustplaatsje waar we, naar horen zeggen, heel goed walvissen kunnen spotten. Grote vliegmaatschappijen vliegen echter niet op dit hele kleine plaatsje, aangezien de landingsbaan hier niet voor is ontworpen. We zijn benieuwd in wat voor vliegtuig we stappen morgen...